Haldenstøvare

Kindvriendelijkheid
Hondvriendelijkheid
Kan alleen zijn
Heeft beweging nodig
Gehoorzaamheid

Groep Middenslag lopende honden
Land van oorsprong Noorwegen
Fokkers 0 hondenfokkers
Rasverenigingen 0 rasverenigingen

Algemeen voorkomen

De Haldenstövare is genoemd naar de plaats waar de eerste pup met deze raskenmerken is geboren. Dat was in het begin van de 19e eeuw in Noorwegen in het plaatsje Halden. Waarschijnlijk is deze Haldenstövare ontstaan uit geëxporteerde Franse Brakken en Engelse Foxhounds. De rasstandaard voor deze driekleurige Brak is in 1952 vastgesteld door de Noorse Kennel Club. Het is een niet veel voorkomend ras, buiten Scandinavië komt de Haldenstövare nauwelijks voor.

Een Haldenstøvare opvoeden

De Haldenstövare heeft een consequente opvoeding nodig.

Ben je op zoek naar meer informatie over het trainen van je Haldenstøvare? Kijk dan op onze Haldenstøvare opvoeden pagina.

Uiterlijk

Schofthoogte: Reuen 53 - 61 cm. Teven 49 - 57 cm. Gewicht: Tussen de 23 en 27 kg. Kleur: Driekleurig. Zwarte aftekeningen boven op de hals, op de rug, zijkant van het lichaam en bovenkant van de staart. Bruine aftekeningen op hoofd, benen en zijkant van het onderste gedeelte van de hals, romp en staart. Witte band op de hals, lopend van kin tot borst. De punt van de staart en de voeten zijn ook wit.

Aard

De Haldenstövare kan goed tegen kou. Hij is een snelle jager, die zijn prooi gedurende lange tijd in een hoog tempo kan volgen. Het is geen meutehond. Hij jaagt op haas en ander wild van de vlakte. Hij is vriendelijk en aanhankelijk, en een goed gezelschap.

Beweging

De Haldenstövare heeft een groot uithoudingsvermogen. Het is verstandig om regelmatig grote en lange wandelingen te maken met deze honden. Let wel op dat je hem altijd aanlijnd. Als hij iets ruikt zal hij er zeker achtergaan. Je kan ook altijd naar grote hondenweien gaan waar hij zich in kan uitleven en zijn benen eens goed kan strekken. De Haldenstövare ziet niet echt uit naar balspelletjes, wandelingen daarentegen wel. Dit ras wordt nog altijd gebruikt als jachthond in zijn oorspronkelijk land. De jagers geven hun pups uitsluitend aan collega jagers, daarom is het niet gemakkelijk om een pup van dit ras te bemachtigen. Tenzij je een jager bent.

Erfelijke ziekten

Geen erfelijke ziektes bekend.

Blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van alle nieuwe hondenrassen en artikelen die op de website verschijnen? Registreer jezelf hier en je krijgt elke 2 weken een update in je mailbox. Je kan jezelf altijd probleemloos uitschrijven.