| Kindvriendelijkheid | |
| Hondvriendelijkheid | |
| Kan alleen zijn | |
| Heeft beweging nodig | |
| Gehoorzaamheid |
| Groep | Herdershonden |
| Land van oorsprong | Duitsland |
| Fokkers | 48 hondenfokkers |
| Rasverenigingen | 2 rasverenigingen |
Algemeen voorkomen
De Duitse herdershond is voor veel mensen het toonbeeld van de ideale hond: groot, sterk, intelligent, betrouwbaar en trouw. In dit ras is de erfenis van de oerhond, de wolf, nog het best te zien. Kleur, vorm van lichaam en kop, de totale verschijning van dit ras tonen het duidelijk: door de eeuwen heen was hij als veehoeder en beschermer een onontbeerlijk helper en begeleider. Al vroeg hebben zich in dit ras de bijzondere eigenschappen van de herdershond ontwikkeld. Maar pas sinds de vorige eeuw is men in Duitsland begonnen met het creëren van grotere gelijkheid onder de verschillende soorten veehoeders en schapenhonden. In 1899 werd een standaard voor de raskenmerken vastgesteld en stichtte men 'der Verein für Deutsche Schaferhunde'. Sedertdien is de Duitse herder steeds meer uitgegroeid tot het kwaliteitskenmerk van de Duitse gebruikshondenfokkerij. Hij wordt terecht beschouwd als een van de beste politie-, blindengeleide- en lawinehonden ter wereld. Alle hem opgedragen taken vervult hij met grote ijver. Hij is zo leergierig, dat hij zijn opvoeding en opleiding 'fluitend' voltooit. Het verdient aanbeveling dat alle Duitse herdershonden een gehoorzaamheidstraining volgen. De baas moet immers volledig kunnen vertrouwen op zijn hond. Er bestaan ook langharige Duitse herdershonden en ook komt hij met stokharige vacht voor. Door de sterk aflopende ruglijn is heupdysplasie bij dit ras wijd verbreid, maar gelukkig is daarin nu sprake van een kentering door strenge voorschriften van fokkersverenigingen. Het was een Duitse herder die de eerste blindegeleidehond was. Ze heette Buddy en werd door een Zwitserse vrouw opgeleid met een hondentrainer.Een Duitse herder opvoeden
De Duitse herder wordt vaak gebruikt als blindengeleidehond, speurhond, waakhond en politiehond. Omdat de Duitse herders zo leergierig en gehoorzaam zijn, zijn ze ook voor de trainer tijdens de training een plezier om mee te werken. De Duitse herder kan, mits hij goed gesocialiseerd is, prima overweg met soortgenoten, andere dieren en kinderen. Hij is trouw en vertoont geen neiging tot weglopen.Ben je op zoek naar meer informatie over het trainen van je Duitse herder? Kijk dan op onze Duitse herder opvoeden pagina.
Uiterlijk
Grootte: reu 60-65 cm, teefje 55-60 cm Gewicht: 30-35 kg Kleur: effen zwart, staal- of asgrijs met regelmatige bruine, gele of grijswitte aftekeningen, ook met zwart zadel, wolfsgrijze vlekkenAard
De Duitse herdershond moet in zijn karakterbeeld evenwichtig, zenuwvast, zelfverzekerd, absoluut onbevangen en (zonder prikkeltoestand) volkomen goedaardig zijn. Daarbij is hij opmerkzaam en handelbaar. Hij moet moed, strijddrift en hardheid bezitten om als geleide-, waak-, verdedigings-, dienst-, en herdershond geschikt te zijn. Hij kan echter wel dominant overkomen, daarom moet hij goed getraind worden. De hond is erg trouw aan zijn baas.Beweging
De Duitse herdershond heeft veel beweging nodig. Hij moet zich dagelijks minstens twee uur goed kunnen uitleven. Die beweging vindt hij, behalve tijdens zijn opleiding, door met zijn baasje te spelen. Als de Duitse herder voldoende uitgelaten wordt, kan hij prima in een stadswoning worden gehouden, vooral ook omdat hij heel rustig is en niet onnodig blaft. Het is echter beter als hij in een huis met een tuin kan leven, wat overigens niet wil zeggen dat u zich dan minder met hem hoeft te bemoeien.Erfelijke ziekten
In dit hondenras komen vaak de erfelijke ziektes heupdysplasie en elleboogdysplasie voor. Heupdysplasie; afwijking die veroorzaakt wordt doordat de heupkop niet goed past in de heupkom. Hierdoor zit de heupkop min of meer los en kan overmatig schuren of uit de kom schieten. Elleboogdysplasie; vergroeiingen van het ellebooggewricht. Er zijn 3 soorten: LPA Los Processus Anconeus, LPC Los Processus Coronoideusof OCD Osteochondrosis dissecans. Als gevolg van beide aandoeningen hebben honden die deze ziektes hebben vaak last van osteoarthritis; ontstekingen van de betreffende gewrichten wat kan leiden tot kreupelheid. In een poging deze erfelijke ziekten weg te selecteren, worden röntgenfoto's gemaakt van de heup - en ellebooggewrichten van die dieren die als fokdier ingeschreven worden in een stamboek.Blijf op de hoogte
Wil je op de hoogte blijven van alle nieuwe hondenrassen en artikelen die op de website verschijnen? Registreer jezelf hier en je krijgt elke 2 weken een update in je mailbox. Je kan jezelf altijd probleemloos uitschrijven.