Alle baasjes kennen het; meer nog, als je veel tijd met je viervoeter spendeert, gebeurt het waarschijnlijk enkele keren per dag. We hebben het over je hond die met zijn lieflijke oogjes intens naar je zit te staren: terwijl je eet, het huishouden doet, een e-mail typt, je klaarmaakt om weg te gaan, en bij ontelbare andere doodgewone dagelijkse zaken.
Wanneer je in de gaten krijgt dat je hond naar je zit te staren, rijzen er vragen bij je op. Hoe lang zit ‘ie al naar mij te kijken? Hoe vaak doet mijn hond dit eigenlijk? Staat mijn broek misschien open nadat ik van het toilet ben gekomen? Zit er iets op mijn gezicht? Ben ik iets vergeten te doen? Je kijkt zenuwachtig naar je horloge. Het is geen etenstijd, noch tijd voor zijn dagelijkse wandeling. Al deze vragen zoeven vliegensvlug door je hoofd, en dan sta je even stil bij de hamvraag: Waarom staart ‘ie eigenlijk zo naar mij?
Waarom staart mijn hond naar mij?
Deze vraag houdt enorm veel mensen bezig. Niet alleen baasjes, maar ook filosofen, wetenschappers, dierenartsen, hondenfluisteraars en gewoon hondenliefhebbers, hebben er al vele dagen denkwerk en liters inkt aan verspild. Er is geen eenduidig antwoord, aangezien het gedrag van hond tot hond en situatie tot situatie verschilt. Bovendien kan je hond met meerdere redenen tegelijk naar je zitten staren.Hieronder beschrijven we enkele van de mogelijke redenen achter het staren van je hond:
- Anticipatie of verlangen
- Ongemak of verwarring
- Schuldgevoel of schaamte
- Liefde of chemie
Aan het einde van het artikel kijken we ten slotte nog naar recent onderzoek omtrent dit vreemde hondengedrag. Zo kunnen we zien wat de wetenschap zegt over oogcontact met je hond.
Anticipatie of verlangen
Context is key. In sommige situaties kan je uit de context afleiden waarom je hond naar je staart. Als je hond naast je voeten zit wanneer je aan tafel zit te eten en elke beweging van je hand naar je mond volgt, dan is de reden voor zijn gestaar meteen duidelijk. Je hond hoopt dat jij hem ‘uit medelijden’ iets zal geven of dat er iets van je vork valt, zodat hij ook lekker kan meegenieten.Je kijkt eens op je horloge; is het tijd voor een wandeling? Is je hond al vrolijk aan het kwispelen? Je hond hoopt dat het etens-/wandel-/speeltijd is. Je weet dus dat ‘ie naar je zit te staren in de hoop dat je met hem gaat wandelen, hem eten geeft, of met hem speelt. Je hond zal dus intens beginnen staren wanneer ‘ie weet dat er een routineuze activiteit op het programma staat.
Ongemak of verwarring
Een hond in kleine hondenkleertjes, je ziet het de laatste tijd meer en meer. Toegegeven niets is grappiger/schattiger, maar voor de hond zelf is het een van de vervelendste dingen ooit. Honden zijn immers natuurlijke nudisten, voor wie bewegingsvrijheid heilig is. Een leiband of harnasje tot daaraan toe, maar een trui of een kostuumpje kan je hond normaal gezien niet goed verdragen. Zulke kledingstukken zijn extréém oncomfortabel voor je hond!Terwijl je hond normaal een springerige, energetische pluizenbol is, eeuwig in beweging, zorgen hondenkleertjes voor beperking. Je hond zal ‘gekleed’ plots enorm stil blijven zitten en jou met een smekende blik aanstaren. Hoe kan je aan die lieve oogjes weerstaan? De kleertjes gaan al snel weer uit. Hoe dan ook, het staren kan dus ook getriggerd worden door ongemak en duiden op ongewenste fysieke situaties of verwarring.
Schuldgevoel of schaamte
Een andere reden waarom honden naar je staren komt mij maar al te bekend voor. Je loopt rustig een kamer binnen en ziet je hond in een benarde positie zitten, betrapt! Ofwel heeft je hond juist iets stout gedaan, ofwel was hij net van plan iets te doen waarvan hij instinctief weet dat het verboden is. Of je hond nu in de vuilbak zit te wroeten, met modderige poten binnenwandelt of op een plaats is waar hij niet mag komen, je zal telkens weer die starende blik zien, die in dit geval alles met een schuldgevoel te maken heeft. Brutaal en uitgelaten het ene moment, om dan opeens te verstijven wanneer ze je horen binnenwandelen. De ondeugd verandert plots in schuldgevoel. Ik vind het altijd moeilijk om mijn hond te straffen wanneer hij met een schuldige blik naar beneden staart en me amper in de ogen durft te kijken, zo schattig…
Liefde of chemie
Deze reden voor het staren van je hond werd recent door hondengedragswetenschappers bevestigd. Oxytocine is een hormoon dat honden produceren in de hypothalamus in hun brein. Dit hormoon heeft veel gunstige effecten: het speelt een rol in de onderdrukking van angst, en versterkt de band tussen kind en moeder en de fysieke sensatie van veiligheid die we voelen wanneer we onze geliefden in de ogen kijken. In 2015 deden Japanse wetenschappers een onderzoek naar de rol van oxytocineproductie bij het staren tussen hond en mens. Hun bevindingen: wanneer hond en mens elkaar in de ogen kijken, vindt er een aanzienlijke verhoging in het oxytocinegehalte plaats, zowel bij de mens als bij de hond. En aangezien oxytocine een rol speelt in de versterking van de moeder-kind band, was het geen verrassing dat het hormoongehalte bij teefjes nog hoger was. Oogcontact tussen mens en hond verhoogt dus de gevoelens van vreugde en affectie tussen hond en baasje.
De kracht van wederzijds staren
Hoewel staren bij dieren vaak een manier is om je gezag en dominantie te tonen, is dit bij gedomesticeerde honden allesbehalve het geval. Van het baasje kan de hond weleens een vermanende blik krijgen, maar de hond zelf zal zo’n blik niet snel geven. Bij honden heeft het staren een gemoedelijkere, vriendelijkere bedoeling. Volgens het Japanse onderzoek zorgt de biochemische reactie die vrijkomt wanneer hond en mens elkaar in de ogen kijken niet alleen voor een plezierig gevoel voor beiden, dit staarfenomeen kan tevens aan de basis van de domesticering van de hond gelegen hebben. Terwijl wolven lang oogcontact als een bedreiging ervaren, hebben honden als huisdieren liefdevol terug leren staren.Wil je op de hoogte blijven van alle nieuwe rassen en artikelen die op de website verschijnen? Registreer jezelf hier en je krijgt elke 2 weken een update in je mailbox. Je kan jezelf altijd probleemloos uitschrijven.
Gelukkig staart de onze niet. Wat hij wél doet is i.d.d. schuldbewust kijken als ie iets heeft uitgevroten dat niet mag; de vuilnisbak... We proberen hem er van weg te houden en de keer dat ie het doet, krijgt ie ook op zijn donder. Foei Brown!!! Dan gaat ie schuldbewust in zijn mand (soms al vóór dat je iets zegt. Hij weet het dus wel...!!
Verder ligt hij soms in zijn mand te slapen (dan denk je dan) maar stiekem zie je hem dan steeds nét over de rand van de mand naar je kijken als opstaat en gaat lopen (Ik hou je in de gaten baasje...). Dat rangschik in dan maar onder nieuwsgierigheid.