Vrouwen en honden: de redenen voor hun hechte band

hond en vrouw
Door de eeuwen heen lijkt de band tussen vrouwen en honden alleen maar hechter te worden. Vandaag de dag is het zelfs geen verrassing meer dat de man naar de zetel wordt verbannen wanneer de hond zijn plaats in het bed heeft ingenomen. Hoewel honden vroeger vooral werden gebruikt om de man te vergezellen op de jacht of om te helpen bij dagelijkse karweitjes, hebben ze zich vandaag de dag voornamelijk omgedoopt tot gezelschapsdier van de vrouw. Maar waarom lijken deze huisdieren zo’n sterke voorkeur te hebben voor het vrouwelijke geslacht?

De relatie tussen een vrouw en haar hond

Tegenwoordig heeft het harde werkleven van een hond plaatsgemaakt voor een luilekkerleventje. Terwijl ze vroeger na een zware dag vol arbeid moesten slapen in een koude schuur, vullen de meeste honden tegenwoordig hun dag door al liggend op een zacht tapijt te staren naar een knapperend haardvuur. Eén ding is dan ook zeker: ze houden ervan om vertroeteld te worden. De reden voor hun voorkeur voor vrouwelijk gezelschap is dan ook simpel. Vrouwen staan namelijk bekend als het verzorgende geslacht en dat is ook iets wat deze slimme viervoeters hebben ingezien. Tijd doorbrengen met een vrouw impliceert voor hen dan ook een grotere kans op verwennerij. Maar ook omgekeerd hebben vrouwen heel wat redenen om in het gezelschap van hun viervoeters te vertoeven. Honden kunnen namelijk stress verminderen of doen verdwijnen en zijn bovendien geweldige luisteraars die nooit een ongewenst oordeel vellen. Daarbij komt nog dat de meeste honden hun vrouwelijk baasje een veilig en beschermd gevoel bieden, waardoor ze steeds vaker op de voorgrond treden ter vervanging van de man.


De psychologie van de moeder-hond dynamiek

Vrouwen zijn dus verzorgende types en dat komt vooral tot uiting op het moment dat ze moeder worden. Die heuglijke gebeurtenis lijkt bovendien de band tussen een vrouw en haar hond alleen maar hechter te maken. Om dat fenomeen te verklaren, voerde Het Instituut voor Psychologie aan de Universiteit van Milaan een studie uit naar de relatie tussen een moeder en haar hond. Die studie toonde aan dat het gedrag van een moeder ten opzichte van haar baby ook de interactie bepaalt met andere sociale partners, namelijk de hond. Daarnaast heeft de hechte band tussen een moeder en een hond ook deels te maken met het bijzondere observatievermogen van honden. Wanneer een hond zich liefdevol gedraagt ten opzichte van een kind en voor dit gedrag vervolgens lof ontvangt, zal de viervoeter gemotiveerd zijn om in de buurt van het kind te blijven en te helpen bij verschillende ouderschapstaken. Dat levert de hond op zijn beurt nog meer aandacht en lof op, wat de band tussen beiden alleen maar versterkt.

Onvoorwaardelijke steun in elke situatie

De unieke dynamiek tussen een moeder en haar hond is dus duidelijk geen fabeltje. Dat tonen niet alleen de resultaten van bovenstaande studie aan, maar blijkt ook uit heel wat situaties in de praktijk. Neem nu het voorbeeld van Sarah Rodgers, die vijf jaar geleden het trotse baasje van Porter werd. Drie jaar later trouwde ze en één jaar later werd ze moeder van een zoontje. Al snel werd duidelijk dat Sarah zich geen zorgen maakte over haar vaardigheden als nieuwe moeder, maar wel over hoe Porter zich bij al deze veranderingen voelde. Volgens Sarah kreeg Porter namelijk voor de geboorte van haar zoon alle aandacht, terwijl die aandacht nu sterk verminderd is. Daarom probeert ze speciale tijd in te lassen om aan haar hond te besteden. Sarah vindt het dan ook opmerkelijk hoe sterk de band met haar hond is opgebloeid sinds de geboorte van haar kind. Zo neemt Porter vaak de rol van haar man op wanneer die op zakenreis is. Wanneer Sarah zich angstig of verdrietig voelt, dan snelt Porter toe om haar een beschermend gevoel te bieden. Maar daar blijft het niet bij. Volgens Sarah is haar geliefde viervoeter ook bijzonder intuïtief. Zo leek hij tijdens de laatste drie dagen van haar zwangerschap als het ware aan haar vastgekleefd te zijn. Hij volgde haar overal met een bezorgde uitdrukking en vanaf het moment dat Sarah ging zitten, drukte hij zijn hoofd tegen haar buik. De relatie tussen een vrouw en haar hond is dus geen éénrichtingsverkeer waarbij de hond mag rekenen op pure verwennerij, maar waarbij de vrouw ook mag rekenen op onvoorwaardelijke steun in elke situatie.

Wil je op de hoogte blijven van alle nieuwe rassen en artikelen die op de website verschijnen? Registreer jezelf hier en je krijgt elke 2 weken een update in je mailbox. Je kan jezelf altijd probleemloos uitschrijven.


9 reacties

Veerle Robijn

Mooi!!!!!!!!! Wij hebben geen kinderen maar mijn liefde voor onze honden is, denk ik, wel vergelijkbaar...

Ik heb geen kinderen, maar nu ik een hond heb, snap ik wat ouders voor hun kinderen voelen. Mijn hond heeft mijn leven verrijkt en onze liefde is groot en wederzijds.

freddy meese

Na mijn ziekte heb ik mij een chihuahua aangeschaft , sinds ik die lieve hond heb heeft zij mij veel meer moed gegeven ze een aanhankelijk lieve deugniet
Ze is steeds in mijn buurt en , ze is speels en mijn troetelbeestje.
Is de mooiste cadeau die ik van mijn man heb gekregen.
EMO 4EMO 4EMO 4

Lobke Maekelbergh

Spijtig genoeg kan ik dit niet beamen... Mijn hond heeft mijn zoontje nooit aanvaard...

Wimbo Wimbo

Zal allemaal best wel waar zijn, maar ik geloof meer in dit:

Meestal werkt de man de hele dag van 's morgens tot laat in de middag. En komt dan thuis. De vrouw is de gehele dag thuis en geeft de hond aandacht, eten en laat hem uit. Vindt je het vreemd dat de hond dan vaak meer naar de vrouw trekt? Ik niet... Meestal is het zo, wie de hond zijn eten geeft is zijn dikste vriend...
Niet wetenschappelijk onderboud trouwens...

mijn vorige hond een Engelse Cocker hrrft mij énorm geholpen toen ik een zware depressie had, hij is intussen overleden en ik heb nu een nieuw ( kleiner) hondje

Ik heb altijd fulltime gewerkt, mijn man was 12 jaar eerder gepensioneerd dan ik, onze honden hebben altijd de hele dag thuis gezeten en toch was ik "hun baasje" want ik gaf ze eten, ging met ze wandelen, ze zaten altijd aan mijn voeten als ik thuis was of 's avonds naar televisie keek, ze gingen overal mee ook als we met vakantie naar het buitenland trokken en op hotel logeerden ... en zo kan ik nog veel dingen aanhalen.
Dus Wimbo 1, jouw verhaaltje over de vrouw die de hele dag bij haar viervoeter thuis is, gaat niet op, toch niet in mijn geval en ik ken er velen zoals ik.
Nu zijn we beiden thuis, mijn man en ik en nog steeds is onze hond, van 1 jaar, het meest aan mij gehecht terwijl ik diegene ben die zorg voor haar en haar vertroetel maar ook straf als ze weer wat heeft uitgestoken.
Een hond is een fantastische compagnon, je komt nooit thuis in een leeg huis en hij is altijd blij je te zien. Ik heb ook de ervaring opgedaan met al mijn honden dat ze mij troosten als ik verdrietig of ziek ben. Het wordt tijd dat ze in ziekenhuizen en homes beginnen in te zien dat de aanwezigheid van een dier de mensen helpt sneller te genezen.EMO 4

JW

Vrouwen en hun honden. Het lijkt wel meer en meer een rage uit meedoenerij.
Excuushonden voor allerlei redenen.

Merkwaardig. Soms lopen er wel acht mensen met honden over straat in elkaars buurt. Niet één zonder.
Ik vind het er altijd enorm sneu uitzien.

Vrouwen moeten ook eens wat meer een trouwe man zoeken, in plaats van een hondje. En eens echt hun zogenaamde vrouwelijke instinct gebruiken daarvoor.

Aleida

Sorry JW onder welke steen heb jij gelegen? Jaloers? Heb meer dan 50 jaar honden gehad net als een man, kinderen en werk, heerlijk gezelschap die trouwe viervoeters!


Een reactie plaatsen