Epilepsie bij je hond

Epilepsie bij honden

Epilepsie wordt veroorzaakt door een aantal schokjes in de hersenen. Daardoor verliest je hond de controle over zijn spieren. Het gevolg is een zenuwaanval. Soms is zo'n aanval moeilijk te herkennen doordat je hond enkel een verstoorde motoriek heeft. Een zware aanval valt echter altijd te herkennen: je hond zal op de grond vallen en schokken.

De meeste honden krijgen er last van tussen hun tweede en hun zesde levensjaar. Vaak merk je de ziekte gedurende lange tijd niet op. De ware oorzaak van de ziekte is dan ook onbekend.
Epileptische aanvallen kunnen ook worden veroorzaakt door tumoren of hart-, nier- of leveraandoeningen. Die laatste soort aanvallen komt vaker bij oudere dieren voor.

 

 

De fases van een epilepsie-aanval

 

 

  • aura: een periode die voorafgaat aan de echte aanval. Het diertje is gedesoriënteerd of rusteloos. Het kan zijn dat je hond of kat wat jankt of klaagt.
  • aanval: de samentrekkingen van de spieren merk je tijdens deze periode op. Bij een ernstige aanval zal je hond of kat omvallen, het bewustzijn verliezen, languit liggen en onregelmatig (of nauwelijks) ademen. Normaal duurt zo'n aanval ongeveer dertig seconden.
  • nasleep: er zijn geen samentrekkingen meer maar je hond of kat is verward en uitgeput. Sommige huisdiertjes zullen binnen enkele minuten weer gewoon rechtstaan en bewegen, anderen honden en katten doen er uren over vooraleer ze weer normaal reageren.

 


Als je hond een aanval heeft gehad, laat het beestje dan rustig bijkomen en wacht af. Pak het beestje vooral niet op. Ga als het diertje hersteld is naar de dierenarts voor een diagnose. Die zal dan ook een medicijn kunnen voorschrijven.

 

 

 

Onregelmatige aanvallen

Als je hond of kat onregelmatig last heeft van aanvallen, zorg er dan voor dat je bijhoudt wanneer die aanvallen exact hebben plaatsgevonden. Noteer daarbij

 

 

 

 

  • de datum
  • het tijdstip
  • de omstandigheden (omgeving)
  • de duur van de aanval
  • een beschrijving van de ernst van de aanval
  • de tijd die het beestje nodig had om te herstellen.


Door die gegevens bij te houden zal de dierenarts kunnen afleiden of medicatie helpt. Als er medicatie is voorgeschreven: verander de dosis niet op eigen initiatief.
Zo kan je ervoor zorgen dat je hond nog lang bij je blijft.

 

 

 


Wil je op de hoogte blijven van alle nieuwe rassen en artikelen die op de website verschijnen? Registreer jezelf hier en je krijgt elke 2 weken een update in je mailbox. Je kan jezelf altijd probleemloos uitschrijven.


6 reacties

Ton van Poppel

Ik heb mijn hond Whisper op de leeftijd van 2 jaar en 10 maanden moeten laten inslapen. Hij kreeg van de een op de andere dag epilepsieaanvallen. Het begon met een aanval per uur, de aanvallen volgden zich steeds sneller op. Het werd zo erg dat de ene aanval nog niet weg was of de andere kwam weer, 2 x naar de dierenarts geweest, een afspraak gemaakt om bij een specialist een hersenscan te laten maken, maar tot een bezoek hieraan is het niet meer gekomen. Twee dierenartsen vertelden me dat mijn hondje niet meer te genezen was, waarschijnlijk had hij een hersenbloeding gehad of een hersentumor. Ik hoop dit nooit meer mee te maken.Dit is zeer verdrietig.

Kathleen De Nijs

Onze Donny had buiten HD ook epilepsie aanvalletjes.
dit begon ongeveer op zen tweede levensjaar , hij voelde dit zelf steeds aankomen.
Als er een aanval op komst was kwam hij steeds heel dicht in men buurt.
Opmerkelijk was dat dan eerst zen hoofdje begon te schudden en hij wankelde alsof een dronken persoon.Zen pootjes waren dan zeer verkrampt en zen klauwen stonden ver open.
dan probeerde hij steeds tegen me aan te kruipen, en als ik hem dan aaide begon hij rustiger te ademen en kwam er dan weer zachtjes boven op.
Het kwam vooral in de zomer maanden veel voor, naargelang hij ouder werd en minder actief kwamen er ook minder aanvallen hij is net geen 16 geworden.

Mijn hond had een hele zware vorm van epilepsie, hij kreeg van de DA Phenobarbital, Pexion en uiteindelijk Kalium Bromide in de hoogste doseringen die mogelijk waren. Ondanks dat kreeg hij om de 3 weken 1 of 2 aanvallen, soms 3 dagen lang 4 tot 6 aanvallen per dag. Tijdens de aanvallen gaven wij hem Stesolid anaal toegediend. Niks werkte, heb ook de natuurlijke geneeskunde erbij geprobeerd, CBD wietolie, totaal geen succes, werkt gewoon niet. 2 weken geleden kreeg mijn hond een extreme aanval dus we belden de DA die zei, als het weer gebeurt, meteen komen, paar uur later weer die extreme aanval, dus meteen naar de dierenarts, hij moest aan het infuus, paar uur lang, we kwamen hem ophalen hij kwam bij en kreeg de een na de andere aanval, hij gilde het uit van de pijn, dus ik zei, het is mooi geweest, laat hem maar inslapen.

Misschien interessant voor dierenartsen om te zien hoe die fase verloopt van "aura, catalepsie, bewustzijn verliezen, stuiptrekkingen, bijkomen." een epilepsie aanval gefilmd bij mijn hond van het begin dus. https://www.youtube.com/watch?v=W-_EFeW9p2w&t=6s

Yolanda

Wij hebben ook een hond gehad met epilepsie.
Ik mis in uw verhaal de erfelijke vorm, waar onze hond mee te maken had.
Deze vorm openbaart zich vaak rond het 2e levensjaar.
Hij kreeg in 2 dagen tijd 3 aanvallen, waarna is besloten hem neteen Phenobarbital te geven.
Dit werkte uitstekend.
Later zijn we geswitcht naar Pexion, welke hij tot aan zijn dood heeft geslikt (een hele lage dosis).
Hij heeft nooit geen aanval meer gehad en is 14 jaar en 11 maanden oud geworden 😊

Bart Petersen

Ik weet uit eigen ervaring dat het moeilijk is maar als het lukt film de aanval van uw huisdier dit geeft de dierenarts zoveel informatie en kan de diagnose bespoedigen.

Martine

Onze puppy kreeg toen ze amper 4 maand was haar eerste aanval. Een paar uur later een tweede nog zwaardere aanval. De DA van wacht heeft haar dan volledig onderzocht (bloedafname, radio van longen) en ons doorgestuurd naar dierenkliniek in Merelbeke omdat ze nog zo klein was. Ze is daar ong een week in observatie gebleven. Ze heeft dan Keppra siroop gekregen en dat hielp een beetje om de aanvallen tegen te gaan. Toen ze negen maand was,kreeg ze echter clusteraanvallen (soms wel 7 na mekaar) en werd ze terug opgenomen. Ze jankte onophoudelijk en liep overal tegen,want ze was blind. De aanvallen hadden een vochtophoping veroorzaakt in haar hersentjes en deze drukte op haar zicht. In de dierenkliniek vertelde men ons dat ze geen pijn leed,omdat ze tijdens zo'n aanval het bewustzijn verliest. Het janken kwam door paniek omdat ze niks meer zag. Ze is weer bijna een week in de kliniek gebleven en dan moesten we haar dosis Keppra verhogen en kreeg ze er ook nog Phenoleptil bij. Dit hielp want ze kreeg vanaf dan nog 1 aanval per maand. Gelukkig is haar zicht wel teruggekomen. Ondertussen is ze nu 18 maand en heeft ze al een 5-tal maanden geen aanval meer gehad. Ze krijgt nu 3x /dag medicatie. We moeten wel om de 3 maand een bloedonderzoek laten uitvoeren om haar leverwaarden in de gaten te houden want de Phenoleptil is schadelijk voor de lever. Verder is ze nu een vrolijke,lieve doch eigenwijze meid en we hopen haqr nog lang bij ons te kunnen houden. 🤞


Een reactie plaatsen