Picardische herdershond

Kindvriendelijkheid
Hondvriendelijkheid
Kan alleen zijn
Heeft beweging nodig
Gehoorzaamheid

Groep Herdershonden
Land van oorsprong Frankrijk
Fokkers 0 hondenfokkers
Rasverenigingen 1 rasverenigingen

Algemeen voorkomen

De Picardische Herdershond of Berger Picard deed in de negentiende eeuw zijn intrede in Frankrijk. Deze vrij grote herders werden door de Kelten meegenomen. Deze hond is een afstammeling van de oude Herdershonden uit de Middeleeuwen zoals die op schilderijen werden afgebeeld. De honden zijn verwant aan de Briards en de Beauceron en werden samen met deze honden in 1863 voor het eerst tentoongesteld. In 1925 werd de standaard opgesteld en werd dit ras officieel erkend. Door het ras te gebruiken voor de fok van de Bouvier des Flandres, verdween het ras als zodanig. Pas aan het einde van de tweede wereldoorlog zijn de liefhebbers van het ras weer begonnen met de fok en is het aan hen te danken dat dit ras praktisch uit het niets weer ontstond. Zijn werkterrein bevindt zich tegenwoordig in de regio Pais-de-Calais. Frankrijk is niet al te dichtbevolkt met deze herders en buiten Frankrijk zijn er zeer weinig exemplaren.

Een Picardische herdershond opvoeden

Juist omdat de Picardische Herdershond voor zijn eigen mensen zo aandoenlijk kan zijn, wordt wel eens vergeten dat het een waak- en verdedigingshond is die duidelijk leiding nodig heeft. Consequent opgevoed is het een zeer vriendelijk en betrouwbaar dier, dat slechts zijn verdedigingsaard laat zien als de situatie dat vereist. Om het ongewenste gedrag van de Picard te corrigeren is een afkeurende toon in de stem van de baas al genoeg. Lijfelijke straffen zijn uit den boze. Ze hebben dan ook geen tot weinig uitwerking op een Picard; hij is hier vrijwel ongevoelig voor, althans voor de pijn. De baas moet het Picard karakter kunnen waarderen, aan de ene kant eigenzinnig, koppig en temperamentvol, aan de andere kant gevoelig van aard. Voor wie het karakter ligt, is de Picard een kameraad voor het leven.

Ben je op zoek naar meer informatie over het trainen van je Picardische herdershond? Kijk dan op onze Picardische herdershond opvoeden pagina.

Uiterlijk

Hoogte : 53-66 cm Gewicht : 23-31 kg Kleur: Grijs, grijszwart, grijsblauw, grijsrood. Lichte en donkere wildkleur zonder wit. Alleen witte tenen en witte vlek op de borst toegestaan.

Aard

De Picardische Herdershond is een hond met een behoorlijke dosis energie en hij heeft daarom veel beweging nodig. Het is beslist geen hond voor een klein blokje om. De Picard is een typische Franse Herdershond. Het is geen allemansvriend en ten opzichte van vreemden kan hij soms afstandelijk en wantrouwend zijn. Dit is absoluut iets anders dan angstig of agressief. Voor het eigen gezin en bekenden is de Picardische Herdershond een zeer fijne en lieve hond die erg tolerant is. Picardische Herdershonden zijn van nature bereid eigen initiatief te tonen, ze proberen altijd ergens onderuit te komen als ze daar nu net even geen zin in hebben. Picards zijn levensgenieters, nieuwsgierig maar bedachtzaam, onomkoopbaar voor vreemden, maar zeer gevoelig van aard waar het zijn baas betreft. De Picardische Herdershond voelt feilloos het verschil aan tussen spel en ernst. De Picardische herdershond is geen hond voor beginners. Zoals alle herders is het een zelfstandige, soms ook eigenwijze hond, wat voor zijn opgave ook nodig was.

Beweging

Het is een hond met een behoorlijke dosis energie en hij heeft daarom veel beweging nodig. Het is beslist geen hond voor een klein blokje om.

Erfelijke ziekten

Heupdysplasie en bepaalde oogafwijkingen zoals PRA en RD 2 en 3 kunnen in dit ras voorkomen. Heupdysplasie; afwijking die veroorzaakt wordt doordat de heupkop niet goed past in de heupkom. Hierdoor zit de heupkop min of meer los en kan overmatig schuren of uit de kom schieten. PRA: Progressieve Retina Atrofie. Erfelijke oogafwijking die op jeugdige, middelbare of late leeftijd tot blindheid kan leiden. Bij de vorm die op jeugdige leeftijd kan ontstaan blijken de staafjes , soms ook de kegeltjes al direct verkeerd te zijn aangelegd. De pups zijn dan in het nest vaak nachtblind. Bij de vorm die op late leeftijd ontstaat, zijn de staafjes en kegeltjes aanvankelijk normaal aangelegd. De staafjes beginnen op latere leeftijd te atrofiëren en de honden worden op late leeftijd blind (3-8 jaar of later).

Blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van alle nieuwe hondenrassen en artikelen die op de website verschijnen? Registreer jezelf hier en je krijgt elke 2 weken een update in je mailbox. Je kan jezelf altijd probleemloos uitschrijven.