Hoe vaak zie je een baasje zijn hond niet op deze manier terug roepen: “Hier, Bobby. Kom, Bobby. Allez, Bobby. Kom, Bobby. Bobby! Kom! Nu! Bobbyyy, snoepje?”
Als je je hond op 20 verschillende manieren terug moet roepen, uiteindelijk in een wanhopige toon overslaat en bovendien het ‘snoepjes’-argument erbij moet halen, dan heeft je hond het ‘kom’-bevel niet goed onder de knie. Eén keer streng “kom” roepen zou voldoende moeten zijn! Je hond mag dit bevel absoluut niet als een te negeren achtergrondgeluidje beschouwen terwijl hij rustig nog wat verder van je weg loopt.
Niets erger dan op wandel zijn met je trouwe viervoeters wanneer er plots een hond zonder leiband naar je toe komt gestort. Zulke situaties staan borg voor mislukking. Honden zullen immers veel heviger en soms agressiever reageren op een andere hond die los loopt.
Kom, Bobby!
Hoewel ik zo’n onvoorspelbare ontmoeting kost wat kost probeerde te vermijden, gebeurde het onlangs toch weer. Tijdens onze dagelijkse wandeling kwam de hond van de buren in volle vaart op ons afgestormd. Ik probeerde eerst rustig weg te wandelen van Bobby, de loslopende hond van de buren. Aangezien er geen voetpaden zijn in onze wijk, liepen we de straat op. Zo had mijn buurman wat meer tijd om Bobby terug te roepen.Ik gaf mijn honden ondertussen wat snoepjes zodat ze zich op mij bleven focussen in plaats van op Bobby. Tegelijkertijd bleef mijn buurman wanhopig roepen “Bobby! Kom terug! Bobby, allez, hier! Bobby, snoepje? Wil Bobby een snoepje?” Maar Bobby liep lustig verder door onze voortuin naar de straat toe.
Even schoot er in mijn hoofd een doemscenario voorbij waarbij een auto rond de bocht gezwierd komt en kleine Bobby de straat niet over ziet schieten. Als ik dus op straat bleef wandelen, kwam Bobby in gevaar. Ik besloot meteen terug de oprit op te wandelen waar een ontmoeting niet langer te vermijden was. Ik bleef mijn honden ondertussen snoepjes en complimentjes geven om ze van Bobby af te leiden. Gelukkig kwam de buurman al over de haag gesprongen en hij nam zijn ontsnapte Bobby snel van de grond, knikte naar me en wandelde terug naar huis.
Hoewel het veel langer leek te duren, speelde de hele scène zich natuurlijk in een minuut af. Terwijl ik mijn buurman met de hond in de armen terug naar huis zag wandelen, liet ik een zucht van opluchting. En ik overlaadde mijn honden met complimentjes, aaitjes en snoepjes.
Toch liet ik (stilletjes) wat vloekwoorden ontsnappen. Deze keer was er een happy ending, maar het had veel erger kunnen aflopen. Ik had ervoor gekozen om mijn honden in een gevaarlijke situatie te brengen om te voorkomen dat Bobby in gevaar zou verkeren. Gelukkig kon de buurman Bobby nog tijdig oppakken en bleven mijn honden flink op mij gefocust.
Dus, wat is de moraal van het verhaal?
Train je hond erop dat hij meteen komt wanneer je hem roept. Soms maakt dit het verschil tussen leven en dood!Of je nu iedere dag of slechts zelden gaat wandelen, iedere hond zou het ‘kom’-bevel goed onder de knie moeten hebben. Hoe interessant andere dingen ook mogen zijn, je hond moet luisteren als je hem roept. Dit bevel kan je hond zijn leven redden.
Het loont dus zeker de moeite hier extra hard op te trainen. Oefening baart kunst. En herhaling doet je gewoon worden. Blijf dus oefenen en test nu en dan of je hond het bevel nog kent en snel komt wanneer je hem roept. Vergeet hem niet te belonen wanneer hij meteen komt. Oefen en beloon, oefen en beloon, oefen en beloon. Steek tijd in je huisdier want je houdt ervan en krijgt er zoveel liefde (en likjes) voor terug!
Wil je op de hoogte blijven van alle nieuwe rassen en artikelen die op de website verschijnen? Registreer jezelf hier en je krijgt elke 2 weken een update in je mailbox. Je kan jezelf altijd probleemloos uitschrijven.
Tja, honden en gehoorzaamheid... De onzen (Podenco's) zijn erg gefocust op spelen en rennen. Dus als ze in een (geheel omheind) park los mogen spelen, is het hek natuurlijk van de dam. Dan komen ze niet en hebben heeeeel veel andere bezigheden... Als ze wandelen is er geen vuiltje aan de lucht. Aangelijnd bedoel ik. We hebben een automaat (Flexi) en die kan 8 meter uit. Het ligt eraan waar je loopt maar normaliter is de lijn best wel ver uit. Bewoonde gebieden: lijn kort. Als ze een andere hond zien, beginnen ze te blaffen. De ene hond blaft meer dan de andere. Is het een bekende hond; is het een begroetingsblaf. Als het een vreemde (vooral Duitse Herders!!) is, is het een blaf van: wegwezen, je aanwezigheid wordt niet op prijs gesteld.
Bij sommige honden, laat je ze aan elkaar ruiken (Voorzichtig!!) Dan blaffen ze de volgende keer als je die tegenkomt, niet meer of een heel stuk minder. Maar... er zijn mensen die overprotectionistisch zijn en heel hard aan de lijn gaan trekken als ze maar DENKEN dat ze een andere hond zien. Niet doen. Je maakt een hond er maar bang voor andere honden mee. Is er iets aan de hand (Hond ziek, of een bijthond) dan moet je dat vooral NIET doen. Ik heb de pest aan de strontvervelende, aggressieve vechthonden (verbieden die handel!) die dan al meteen helemaal in de riem hangen.
Onze ene hond is blind aan één oog en dan komt het wel eens voor dat hij een hond van links niet ziet aankomen, hiervan schrikt en dan gaat blaffen. Tja, daar kunnen we helaas niks aan doen, het zij zo. Bijkomend probleem is dan wél, dat de andere mee begint te blaffen. En dan kom je wel eens in een bepaalde situatie. Ach, meestal komt het dan wel weer goed... En zo moet het! Beetje begrip is nooit weg!