Honden adopteren: een goede (en slimme) daad!

Hond voor hek
De meeste honden komen niet van een asiel bij de mensen thuis terecht. Mensen die besluiten om eindelijk eens een hond aan te schaffen, richten zich vaak tot kwekers, erkende dierenwinkels (Let op voor broodfokkers!) of bevriende personen met een nest puppy’s. Dat is eigenlijk best jammer, want in asielen wereldwijd wachten elk jaar opnieuw miljoenen honden op een nieuwe thuis. En of ze die tweede kans verdienen!

Adopteren als alternatief

Honden staan bekend als onvoorstelbaar populaire huisdieren in de Westerse wereld. In totaal zijn er in ons land alleen al momenteel meer dan een miljoen viervoeters geregistreerd bij de Belgische Vereniging voor Identificatie en Registratie van Honden (BVIRH) (In Nederland zelfs nog meer!). Er gaat geen dag voorbij of ergens in het land besluiten er dierenliefhebbers om een hond in huis te nemen. Dat is logisch, want honden zijn hoegenaamd geen slechte keuze als compagnon. Je hebt ze in alle mogelijke maten en gewichten, en het zijn sociale wezens. Het is dan ook enigszins verrassend dat er nog zoveel viervoeters in asielen wachten op een nieuwe thuis. Jammer genoeg krijgen ze die mogelijkheid tot een tweede leven vaak niet. Maar een klein percentage van de mensen die zich een hond aanschaft, kiest voor adoptie. Een uitweg die zich dan bij deze vergeten honden aandient, is een spuitje van de dierenarts. Toch zijn er verschillende motivaties om tot de adoptie van een hond over te gaan…

De prijs

Honden die je bij erkende kwekers moet aanschaffen, zijn vaak erg duur. Voor bepaalde rassen tel je als koper toch al gauw enkele honderden euro’s neer. Natuurlijk mag ieder voor zich beslissen of hij of zij een serieus bedrag over heeft voor een bepaald exemplaar. Als je echt tuk bent op een specifiek ras, is het perfect verdedigbaar om je geldbeugel open te trekken. Maar ongetwijfeld zijn er ook mensen voor wie de hondensoort eigenlijk niet zo bijster veel uitmaakt? Of misschien wil je wel graag een hond, maar heb je niet voldoende financiële middelen om bij een chique dierspeciaalzaak te rade te gaan? Welnu, misschien is het in dit geval wel net zo mooi om gratis een verwaarloosde hond op te vangen? Aan de ene kant heb jij er dan voordeel bij, want je kan je portefeuille gesloten houden. Maar daar stopt het niet, want door te adopteren geef je een vergeten hond de kans op een beter leven.

Volg je gevoel

Los van het geld is het toch vooral belangrijk dat het klikt met je toekomstige huisdier? Bij kwekers of dierenwinkels (Let op voor broodfokkers!) is het vaak zo dat je uit een nest puppy’s moet kiezen welke hond jij koopt. Vaak betekent dat echter dat je relatief weinig mogelijkheid hebt om de persoonlijkheden van de verschillende diertjes beter te leren kennen. Hondenkwekers en dierenwinkels zijn in de eerste plaats toch nog altijd ondernemingen? En dus geldt vaak de regel dat wie als eerste komt, ook als eerste mag beslissen. In een asiel heb je als bezoeker daarentegen de mogelijkheid om op eigen tempo met de verschillende bewoners kennis te maken. Je kan uitgebreid nagaan met welke viervoeter het klikt en met welke niet. Als je nog niet zeker bent over je beslissing, is het absoluut niet erg om nog even te wachten en later opnieuw binnen te springen. Op die manier ben je er zeker van dat jij als baasje je gevoel hebt gevolgd, wanneer je dan toch uiteindelijk de keuze maakt op een hond te adopteren.

Wil je op de hoogte blijven van alle nieuwe rassen en artikelen die op de website verschijnen? Registreer jezelf hier en je krijgt elke 2 weken een update in je mailbox. Je kan jezelf altijd probleemloos uitschrijven.


12 reacties

Kathleen De Nijs

bij ons zijn 4 van de ondertussen 6 honden die we bezitten en hadden gedumpte diertjes.
Onze eerste dobermann 2 jaar heel erg mishandelt geplaatst in het asiel door politie , ondanks haar verleden hebben we ze nog 4 jaar van haar liefde mogen genieten. Want ze was heel lief voor ons.
De twee een gekruiste bouvier met New Fandlander is afgezet in een bos ook van ham hebben we veel plezier gehad. dan wilden we eens zien wat een honje van pup af deed en kwamen er twee pups op een jaar tijd deze hebben van genoten van dag 1 tot hun laatste snik net geen 16 jaren.
Nu hebben we nog steeds nummer 5 uit het asiel ook weer gedumpt met haar zusje voor een chiwawa, haar zusje leeft bij mijn ouders en nr 6 onze gekke meid is bij ons gekomen toen ze 6maand was en we waren de 4 de eigenaar na haar geboorte.
Geen moment spijt gehad van deze beslissing om deze honden een tweede kans te geven.
Wij hebben er oneindig veel plezier en vriendschap van. De voordelen ze zijn al gevormd van karakter je weet wat je in huis haalt, ze zijn vaak al proper en weten al hoe ze moeten reageren in een gezin.
Wat allemaal nieuw is voor een pup is voor hun al gekend.

... Cindy

Ik heb zelf bewust voor asieldieren gekozen. In december 2002 een kat (die wij helaas in november 2012 hebben moeten laten inslapen) en in juli 2011 een hond, zij is inmiddels 3 jaar oud.
Zij is geboren op Malta. Dit was geen bewuste keuze of vereiste voor mij, mijn eerste keus was een asielhond, zij kwam toevallig ook uit het buitenland.

Een hond (of kat) uit een dierenwinkel zou ik per definitie al afraden. Dit is niet de plek om een pupje aan te schaffen (een pupje hoort niet in een bak met zaagsel en ontlasting te zitten!), gebleken is ook dat deze hondjes vaak uit het buitenland komen (BROODFOK ten top!)

Kijk eens bij asiels, niet alleen in de buurt, maar ook wat verder weg, er zitten zoveel lieve dieren die graag een fijn permanent mandje willen hebben.

Gina Limjoon

Heb Kito 4 maanden en gelukkig geen pech, is een echt schatje en ook slim. Heb hem wel gekocht bij Dierenplezier waar ik nadien niet zoveel goeds heb vernomen. Was ook niet op de hoogte van broodfokkers ( wist niet wat het was) dacht als ik daar een hondje koop dat alles in orde was en gelukkig was dat bij mij zo.Had al lang nagedacht om een hondje te kopen, dus niet in een opwelling, maar dat er zoveel bij kwam kijken wist ik niet.Nu volg ik alles en lees al hetgeen onder mijn ogen komt. Heb ook een personal trainer genomen omdat ik wil dat hij alles leert wat hij moet kunnen.Heb wel het boek " je hond opvoeden " en de " perfecte hond" maar denk dat ik het misschien niet goed zal doen..
Dus volgens mij moet je ook wel wat geluk hebben, gelijk waar je een hondje koopt.

Toen ikzelf een jaar of 12 was, kwam Bonnie in huis. Een pointer, gebruikt voor de jacht en de fokkerij, 8 jaar oud. Bij ons heeft ze nog veel geleerd (voedselnijd binnen het half jaar opgelost omdat ze niet voor haar eten hoefde te knokken. En toen ze wat ouder werd, en wat dovig leerde ze nog wat handgebaren.) En ze heeft nog 4 heerlijke jaren bij ons gehad.
Toen ik vervolgens een jaar of 16/17 was kwam Tiffy. Een kruising snautzer/bouvier van een jaar of 4. Zij is ook een jaar of 12 geworden, en overleed uiteindelijk aan lymfekanker.
Beide honden kwamen uit asiel en we hebben zoveel liefde gekregen van ze.
Nu komt er binnenkort een hondje uit Spanje bij ons wonen.
Voor ons een bewuste keuze om geen dier bij een fokker of privé te halen.
Dieren verdienen te allen tijde een tweede kans (of zoveel meer kansen tot ze bij het baasje van hun dromen belanden EMO 8 )

Sonja Verswijver

wel ik heb dat heel lang geleden ook geprobeerd, twee keer zelfs, de ene kon echt niet met kinderen om EMO 2 grollen bijten pft. De andere was mishandeld door zijn vorige baasjes , hebben het geprobeerd maar hij bleef agressief naar de kinderen zo spijtig.

Nancy Vanooteghem

Ik heb 15 jaar geleden de eerste hond uit het asiel geadopteerd. Een collie van 2.5 jaar en we waren al de 3de eigenaar. Het teefje was door de 2 vorige eigenaars mishandeld en verwaarloosd. Linka was zo bang van mensen (vooral van mannen) dat ze voor het minste felle woord onder de kast dook. Door veel tijd en geduld hebben we van Linka een gelukkige hond kunnen maken die 15 jaar oud geworden is. Mijn tweede hond die ik geadopteerd heb is een dobermann waar het baasje ongeneselijk ziek was en de zorg voor zijn reu wilde veilig stellen want hij wilde dat Siebe een gelukkig leven kreeg tot zijn dood. De derde hond kwam uit het asiel, een kruising van een border collie, het hondje zat een ganse dag in de garage opgesloten. Nu heeft ze een gelukkig leven bij mijn moeder die alleen is ,ze geven de nodige gezelschap aan elkaar. Mijn vierde hond Indy ,een dobermann van 7.5 jaar, was in het asiel gebracht omdat haar baasje ziek werd. Nu is onze Indy 11 jaar en een lieve, sociale hond, maar in het begin was dat anders want Indy was een angstbijter. Nu heb ik een border collie gekocht bij een erkende kweker ,maar de liefde en de genegenheid van een dier dat al wat meegemaakt heeft in zijn leven is zo intens en oprecht. Mikos weet van niets anders en vindt alles zeer normaal omdat hij niet weet wat het is in een hokje een ganse dag te zitten tot er eens iemand komt om wat eten en drinken te brengen en ( eens een wandeling te maken).

sara verstraeten

wel ik heb een kruising labrador/boxer genomen uit de dierenwinkel toen hij(Toby) 7weken was en ik was zo vol van hem dat ik graag nog zo'n prachtexemplaar wilde bijnemen als ik er één tegen zou komen. Dat deed ik ook zo'n 2jaar later, ik was bij een goede vriend iemand tegengekomen met(toevallig uit dezelfde winkel, zelfde kruising, zelfde geboortedatum-> duz dezelde nest) . Dus het baasje was daar met haar hond(Spike) aanwezig en wat 1st heel verwarrend was omdat op het eerste gezicht net mijn hond leek was na enkele minuten vol enthousiasme al snel duidelijk wat het verschil was tss de broeders.. Mijn Toby was altijd vrolijk en speels met iedereen, maar haar Spike had iets depri in zijn uitstraling. Toen ik met het baasje tot de conclusie was gekomen dat ze broers van elkaar waren was ik over the top van enthoesiasme en zei ik haar welgemeend ;als ze ooit haar hond wegzou doen ik absoluut geïnterreseerd zou zijn.( Zij had duidelijk een andere soort band met haar hond als ik met de mijne..) En dan 6maanden later kreeg ik het bericht dat ze er van af wou . Ik ben daar direct opingegaan nadat de 2 broeders een 1ste kennismaking hadden doorstaan. En nu hebben ze beide dus de leeftijd van 8 . Mijn Toby had nog nooit iets kwaadaardigs meegemaakt en vindt alle liefde dat hij krijgt heel normaal. Maar Spike had op zijn 2jarige leeftijd al een hel doorgemaakt.ik was het 3de baasje. Hij was zo klein qua ego, bang en geslagen geweest. Het was zooooo mooi om hem door liefde, aandacht en vertrouwen te geven(dat elke hond verdiend) te zien openbloeien naar wat hij nu is geworden. hij is de meest dankbare , loyale entrouwe hond die ik ooit in mijn leven heb gekend. Daaraan zie je dat een hond niets vergeet, hij kijkt me soms aan alsof ik zijn god ben en de band die we hebben is niets te vergelijken met mijn Ster die ik van puppy genomen had. Ik kan maar vertellen wat ik ervaar en dat is dat elk dier dat wordt afgedankt wordt geen afdanker is maar bij mijn weten een waar geschenk

Tien Tien Lemoine

Een hond of dier adopteren is NIET gratis. Wij moesten € 250,- voor onze hond betalen en omdat het voor hem niet gewenst was dat hij alleen zou blijven moesten wij als we hem wilden ook zijn vriendje erbij kopen, wel goedkoper maar toch nog € 100,-.
Tja wat doe je dan? Als je al helemaal verliefd op de ene bent? Toch zoeken naar een andere of dan toch maar allebei nemen? Wij voelden ons behoorlijk voor blok gezet.
We hebben ze beiden genomen en makkelijk was het niet in het begin.

Ik denk dat ik bij een volgend hond ik toch weer voor een pup ga die niet heeft geleden of een verleden heeft.

Ameel Annick

Dit is mijn verhaal! Ik wil het even kwijt....
Het 'overkwam' mij 2,5 jaar geleden....en sindsdien, ben ik gelukkiger dan ooit!!!
Reeds heel m'n leven ben ik doodsbang van honden (waarom weet ik eigenlijk niet).....; ik zou werkelijk een straatje om gelopen zijn, iplv ook maar in hun buurt te komen!
Familie of vrienden met een hond, wisten steevast dat hun hond in een andere ruimte moest want Annick komt langs.....EMO 9
Maar in maart 2012 veranderde alles!
Op een avond toen mijn man Luc en ik thuis kwamen, zat er een hond aan de oprit; 'een hond'....De zenuwen schoten mij onmiddelijk in de keel....en Luc moest de hond zachtjes verwijderen zodat ik kon uitstappen en zodat ik mij vlug naar de voordeur durfde te begeven....De volgende dag zat die hond daar wel opnieuw zeker...? En de volgende dag ook....en toen we buiten achterin de tuin BBQ-den stond die hond daar plots ook .... Het viel Luc onmiddelijk op dat het teefje zich heel beleefd op een 2-tal meter van de eet tafel en de BBQ hield, netje op haar poepje zat en gewoon 'aanwezig' was.....Ik die ZO bang was van honden, probeerde mijn zenuwen te bedwingen en de aanwezigheid van het hondje tijdens onze BBQ te accepteren.
En na 2 weken van haar dagelijks bezoek aan ons huis, heb ik haar voor het eerst ge-aaid...zo ene keer een vlug streeltje op haar kopke....EMO 3. Ik was super exited.
Als ik daar nu aan terugdenk.....waaw.....
En ja hoor, na ongeveer een maand, hebben Luc en ik besloten om haar een 'echte' thuis te geven!
Mijn vertrouwen in dat hondje is na die 'eerste aanraking' elke dag vergroot, en op een bepaald moment durfde ik haar helemaal aanhalen......Ik was superblij!

Ik heb haar 'Caramel' gedoopt: vanwege haar vachtkleur en omdat ze zoooo sweet/lief is als caramel!
Ik kan het niet laten om te geloven dat Caramel mij heeft gevonden/uitgekozen om haar baasje te zijn en mij zo'n mooi aspect van het leven te geven: de liefde voor een huisdier!
Wat een verrijking voor mezelf!

En zo'n 10 maanden terug waren we met Caramel (nu +/- 4j zegt de dierenarts) op wandel in de natuur, en er kwam een klein hondje naar ons toe...., en je kon zien dat ze mekaar wel leuk vonden; en ja hoor, de volgende dag was dat actieve hondje er weer.....en de volgende dag ook...., blijkbaar behoorde het bij niemand....
En wat denk je? ...We hebben die kleine sterke beer met z'n grote oren geadopteerd!

Eerst naar de dierenarts natuurlijk voor een volledig onderzoek (net zoals bij Caramel trouwens), en ook dit hondje is nu lid van ons gezinnetje!
We doopten hem tot: Nacho! een sterke, kordate naam, net zoals hij is, en die ook refereert naar z'n grote driehoekige oren bovenop z'n kopje!
Hij is nog een jong beestje (nu +/- 1,5j denkt de dierenarts), heel sterk, actief, maar kan ook heel rustig zijn, wil voortdurend met Caramel spelen, kan onderdanig en volgzaam zijn tov Caramel vooral als zij hem alweer eens tot de orde roept. Hij is heel aanhankelijk en komt steeds naar knuffels vragen...
Daar waar Caramel geregeld eens lang komt gewandeld en met een fiere blik in haar oogjes ahw zegt: je 'mag' mij eens aaien hoor, hahahaha....

Caramel, Nacho en ik (en Luc ook hoor) zijn 2 handen op 1 buik!
Ik verdiep mij in allerlei hondenlectuur om de hondjes zo goed mogelijk te begrijpen, zodat we onderling een goeie & gezonde relatie kunnen opbouwen waarin we allemaal gelukkig zijn.
Het is niet altijd gemakkelijk, maar met geduld, consequentie en onze liefde komen we al heel ver...

Waaw, wat ben ik dankbaar dat ik dit allemaal mag meemaken...

Groetjes,
Annick

Natacha M

Nu ongeveer 6 weken geleden stapte ik het asiel in met het voornemen een klein gezelschapshondje te adopteren. Ik werd aan Prada voorgesteld, een knap langharig chihuahua reutje van bijna 6 jaar oud. EMO 1
Ik was op slag verkocht. We zijn sinds dag één zowat onafscheidelijk. Hij verbaast me telkens weer met de warmte en liefde die hij me geeft. Hij is zindelijk, kent duidelijk het leven in huis. Hij is rustig, lief en geniet van knuffeltjes. EMO 4
Ik kan er met mijn verstand niet bij hoe hij ooit in het asiel terecht kwam. Volgens het personeel zou hij als zwerfdier zijn opgenomen. Zijn vacht zat onder de klitten, zijn tanden vol tandsteen en zijn nageltjes waren zo lang dat ze bijna ingegroeid waren. (Bij thuiskomst bleek dat de 'duimnageltjes' heel dringend geknipt moesten, was blijkbaar niet goed opgemerkt in het asiel). EMO 2
Ik kan me niet voorstellen dat Prada er niet zou zijn. Dit kleine schatje heeft mijn leven zo veel rijker gemaakt. Van het moment dat ie me 's morgens kwispelend begroet, en de vreugdie die hij heeft van een wandeling samen, tot 's avonds lekker tegen me aan krullen op de bank. Hij maakt me gelukkig, en ik merk elke dag dat hij me als zijn baasje ziet, me onvoorwaardelijk volgt en lief heeft. EMO 9
Niet elk verhaal loopt zoals het onze, dat besef ik.. Wij zijn echter gelukkig dat wij elkaar gevonden hebben!
Dus mocht je overwegen een huisdier te nemen, kijk dan zeker even ook naar de optie asiel. Je zou enorm verrast kunnen worden. Een kijkje nemen en eventueel kennismaken kan geen kwaad... Wie weet word het wel een verhaal zoals het onze... Wij hebben elkaar gered en zijn gelukkig samen! EMO 4

Nicole Geens

Of je een pup in huis neemt of een herplaatser, vooreerst geld het spreekwoord "bezin eer je begint".
Wij hebben al veel herplaatsers een warme mand aangeboden, tussendoor werden er ook pups (enkel en alleen van erkende, gekende en bekende kwekers) aangeschaft.
Bij een herplaatser mis je vaak het feit van de puppiestreken, ik vraag me vaak af hoe ze er als pup hebben uitgezien. Maar goed, dat weet je natuurlijk op voorhand.

Wat het ras betreft ben ik het niet eens met bovenstaand artikel. Wij hebben menig hond gehad, tot wij ons hart verloren aan de boxer. Alle herplaatsers vanaf dat moment zijn boxers geweest.
Voor bvb. Arkan die van bij de oude baasjes kwam, hebben we nog een behoorlijk pak geld betaald.
Voor bvb. Boots, die van een asiel kwam, hebben we enkel het lidgeld bij het asiel betaald en een kalender.
En onze huidige herplaatser Happy is een gratis meisje. Zij is door haar kweker weggehaald uit de akelige situatie waarin ze zat. Haar kweker heeft haar dan ook herplaats, en vroeg hier dus niets voor. De kweker heeft zelfs haar noodzakelijke basis-inentingen voor zijn rekening genomen.
"Chapeau voor de (erkende) kweker bij wie het belang van zijn pups voor gat op winstbejag.

Dan het feit dat je met een herplaatser nooit weet wat je in huis haalt. Een pup voed je op, leer je de dingen die jij belangrijk vindt. Soms gaat dat makkelijk, soms gaat het wat moeilijker.
Maar een herplaatser heeft een verleden, en soms gaat dat super goed.
Arkan bvb. die liep vanaf de 1e dag los bij ons. hij kende veel en was wel degelijk opgevoed.
Maar als we nu kijken naar Happy die een verleden heeft van opsluiting en mishandeling. Zij was een hondje wat niets geleerd had, wat nooit gesocialiseerd was. Het enige wat Happy kende was grommen en bijten. Ze kende geen gras, wist niet wat een boom was, kende alleen maar de hondenbrokken die ze kreeg en had nooit speelgoed gezien.
Geloof me, zelfs met 35 jaar hondenervaring, ook met moelijker honden, heb je je handen vol aan een volwassen hond die alles nog moet leren.
Daarom "bezin eer je begint"want je weet nooit zeker wat je in huis haalt.

1 ding is wel heel zeker. De liefde, de vriendschap, de dankbaarheid die een herplaatser je kan geven is zo ontzettend groot. Ze zijn je zo ontzettend dankbaar.
Het grootste plezier is om Happy nu vrolijk kwispelend te zien rennen in de velden, haar hond te zien worden, haar zien snuffelen en sporen en geurtjes opsnuiven.
Het ongeleid projectiel dat bij ons kwam is stilletjes aan maar zeker verandert in een hond, een boxer in de volle zin van het woord. 1 ding krijgen we er nooit helemnaal uit, haar gedrag naar andere honden toe blijft onzeker. Al heeft ze de dag van vandaag toch al wel enkele hondenvriendjes. Kinderen komen speciaal met haar spelen. Het is zo heerlijk, en zo dankbaar om een herplaatser in huis te halen. \
Maar soms kost het bloed, zweet en tranen eer het vertrouwen er eindelijk is. Het heeft bijvoorbeeld heel lang geduurd voor Happy niet meer bang was van een aai en na meer dan een jaar pas kwam ze zelf om een knuffel vragen. dan rollen de tranen over je wangen. Dan heb je vertrouwen en kan de liefde ook groeien.
Nu zijn we een eenheid, maar ik mag er niet aan denken dat daar ooit een einde aan komt. Met het ouder en grijzer worden wordt de band alleen maar sterker, veel sterker dan die met een hond die je als pup had. Maar daardoor besef ik ook dat het zoveel meer pijn zal doen als zij ooit naar de hondenhemel verhuist. Al zal dit wel zijn met de wetenschap dat ze nog enkele heel mooie jaren heeft gekend. En hopelijk duurt het nog heeeeel lang eer ze die laatste reis maakt.

A.G. Karsijns

Ik heb vanaf mijn jeugd altijd honden om me heen gehad. Op 1 hond na altijd 2e-hands honden zoals wij ze noemen. Heerlijk, niet altijd makkelijk maar heel dankbaar. Nero hebben we recentelijk in moeten laten slapen, hij was ongeveer 17 jaar. Hij (een gewone rasloze hond) zocht ons uit op de camping in Napels. Een week lang bleef hij ons daar volgen en lag 's nachts onder de caravan tot we opstonden. Onze andere hond Bobby (uit het asiel) kon het prima met hem vinden. We hebben hem toen mee genomen naar Nederland. Nero was ziek, maar na antibiotica kuren en vlooienen/ tekenbehandeling helemaal opgeknapt. We hebben een fantastische vriend aan Nero gehad en ook aan onze andere hond uit het asiel. Daar waren wij de derde eigenaar van. Bobby was allergisch voor vlooien, ze had haar hele huid open gekrabt,
doordat ze nooit behandeld was geweest. Bobby hebben we 13 jaar gehad. Nu hebben we een afgedankte 4,5 jarige Mechelse herder. Een zeer lief en aanhankelijk dier, voor kinderen en volwassenen een fantastische hond. Voor andere honden nog niet erg aardig, maar we zijn in training met haar en zien al vooruitgang. De liefde die je van deze honden krijgt is zo fantastisch, het verrijkt echt je leven!


Een reactie plaatsen