Oudduitse Herder

Weetjes over de Oudduitse Herder

• verre neef van de wolf: De Oudduitse Herder deelt meer dan 80% van zijn DNA met de wolf.
• verstoppertje spelen: Deze honden kunnen het spelletje "verstoppertje" spelen en vinden het geweldig om gevonden te worden.
• dubbele vacht: De Oudduitse Herder heeft een dubbele vacht die hem beschermt tegen verschillende weersomstandigheden.
• twee kleuren ogen: Soms hebben deze honden heterochromie, wat betekent dat elk oog een andere kleur heeft.
• snelle leerlingen: Ze kunnen tot 5 nieuwe commando's leren in slechts een paar uur tijd.
• energiebommen: Deze honden hebben veel energie en houden van sporten zoals frisbee en behendigheidsparcours.
• kwispelstaart: De staart is vaak in beweging, vooral als de hond opgewonden of blij is.
• kleine oren, grote luisteraars: Ondanks hun relatief kleine oren hebben ze een uitstekend gehoor.
• vroegrijp: Sommige pups kunnen al zindelijk zijn met slechts 8 weken oud.
• houdt van muziek: Vele Oudduitse Herders reageren positief op muziek en sommigen "zingen" zelfs mee.
• beschermers: Ze kunnen waakzaam zijn zonder agressief te worden, wat hen goede waakhonden maakt.
• natuurlijke therapeuten: Ze voelen vaak aan als hun baasje een slechte dag heeft en bieden troost.
• waterfans: Veel Oudduitse Herders houden van zwemmen en spelen graag in het water.
• goede neuzen: Hun reukvermogen is bijna 100.000 keer sterker dan dat van mensen.
• hoogtevrees: Niet alle, maar sommige Oudduitse Herders kunnen last hebben van hoogtevrees.
• spraakzaam: Ze staan bekend om hun verschillende soorten geblaf, gegrom en gehuil om te communiceren.
• grote eters: Ondanks hun actieve levensstijl hebben ze de neiging om te veel te eten als ze de kans krijgen.
• knuffelaars: Ze zijn zeer aanhankelijk en houden van knuffeltijd met hun menselijke familie.

Algemeen voorkomen

De Oudduitse herder is geen oud ras. Het ras is ontstaan uit de "gewone" Duitse herdershond. Vroeger was "Duitse Herder" nog geen rasnaam maar een verzamelnaam voor verschillende soorten herdershonden. Door éénkleurige honden uit te sluiten van de fok en later ook de ruw- en langharige honden is het populaire ras "Duitse Herder", zoals wij hem nu kennen, ontstaan. Er worden nog steeds langharige herders uit "gewone" Duitse herders geboren maar ze worden door de Standaard vereniging als een fokuitsluitende fout bestempeld.

Rond het einde van de 18e eeuw wilde Ritmeester Max von Stephanitz een diensthond , een sterke, moedige hond met goede werkkwaliteiten en een wolfachtig uiterlijk. Zijn ideale hond vond hij op een tentoonstelling van gebruikshonden in Frankfurt. De hond heette Hektor Linksrhein. Hij besloot deze hond aan te kopen en op 22 april 1899 bracht de Ritmeester deze hond uit op een tentoonstelling in Karlsruhe onder de naam : Horand vom Grafrath Op dezelfde dag richtte hij de Deutschen Schäferhunde-Verein (SV) op. In september 1899 werd de rasstandaard van de Duitse Herdershond aangenomen en in mei 1900 werd het fokregister (Zuchtbuch) goedgekeurd met als stamvader van de huidige Duitse Herder : Horand vom Grafrath. Hij werd dus de eerste hond met een stamboom : SZ-nummer 01

In 1984 werd in Duitsland door de grote groep liefhebbers van de langharige herdershond het "Langhaar-Schäferhunde-Verband Deutschland" opgericht. Er werd met uitsluitend langharige honden verder gefokt en zo ontstond het ras Oudduitse Herder. Het verschil tussen de Oudduitse herdershond en de Duitse herderhond is de lengte van de vacht. Door zijn lange haren toont de Oudduitse herder machtiger dan de Duitse herder. Verder is zijn ruglijn recht en niet schuin aflopend zoals bij de Duitse herder. Zijn inzetmogelijkheden zijn net als bij de Duitse herder breed: beschermhond, diensthond, reddingshond, blindengeleidehond of familiehond.

De Oud-Duitse herdershond is middelgroot, licht gestrekt, krachtig en goed gespierd, de botten droog en de totale structuur vast.

Er bestaan 2 soorten Oud-duitse herders. De oorspronkelijke DDR lijn, dat is de Oost-Duitse lijn. De West-Duitse lijn is de kynologische lijn, de zogenaamde showlijn.

Een Oudduitse Herder opvoeden

De Oudduitse herder wordt vaak gebruikt als blindengeleidehond, speurhond, waakhond en politiehond. Omdat de Oudduitse herders zo leergierig en gehoorzaam zijn, zijn ze ook voor de trainer tijdens de training een plezier om mee te werken. De Oudduitse herder kan, mits hij goed gesocialiseerd is, prima overweg met soortgenoten, andere dieren en kinderen. Hij is trouw en vertoont geen neiging tot weglopen.

Ben je op zoek naar meer informatie over het trainen van je Oudduitse Herder? Kijk dan op onze Oudduitse Herder opvoeden pagina.

Uiterlijk

Grootte: reu 60-65 cm, teefje 55-60 cm

Gewicht:29 kg tot 43 kg

Oost-Duitse lijn: Deze honden komen over het algemeen uit werklijnen en zijn vaak veel donkerder van kleur. Ook zijn ze vaak geblokter qua bouw.

West-Duitse lijn: Deze honden zijn veelal blonder van kleur en lijken daardoor meer op de oorspronkelijke Duitse herder.

Dan zijn er nog Oud-duitse herders waarin het blauwgen zit, een verdunningsfactor waardoor ze nog blonder/lichter kleuren. Deze lijn zie je het het minst vaak.

Aard

De Oud-Duitse herdershond moet van nature evenwichtig, stabiel, zelfverzekerd, absoluut spontaan en (m.u.v. prikkelbare situaties) goedmoedig zijn, daarnaast opmerkzaam en leidend. Om dienst te doen als waak- geleide- en diensthond dient hij over de nodige moed, vechtlust en doorzettingsvermogen te beschikken.

Beweging

De Oudduitse Herder is een actief en energiek ras dat veel beweging en mentale stimulatie nodig heeft. Gemiddeld hebben deze honden minstens een tot twee uur beweging per dag nodig. Dit kan bestaan uit wandelingen, spelletjes, gehoorzaamheidstraining, behendigheidsoefeningen of zelfs zwemmen. Ze houden ook van taken en activiteiten die hun intelligentie en probleemoplossende vaardigheden testen.

Korte wandelingen en snelle spelletjes in de tuin zijn niet genoeg voor deze energieke honden. Ze gedijen het best met meer intensieve activiteiten en taken die zowel hun lichaam als hun geest uitdagen.

Onvoldoende beweging en mentale stimulatie kunnen leiden tot gedragsproblemen zoals destructief kauwen, graven of overmatig blaffen. Het is dus belangrijk om te zorgen voor voldoende lichaamsbeweging en mentale uitdaging om je Oudduitse Herder gelukkig en gezond te houden.

Erfelijke ziekten

• Heupdysplasie: Abnormale vorming van het heupgewricht, leidt tot artrose en pijn.
• Elleboogdysplasie: Vergelijkbaar met heupdysplasie maar betreft de ellebooggewrichten.
• Degeneratieve Myelopathie: Een neurologische aandoening die de achterpoten aantast en tot verlamming kan leiden.
• Epilepsie: Niet strikt erfelijk, maar komt vaker voor bij Oudduitse Herders dan bij andere rassen.
• Bloat (maagtorsie): Levensbedreigende aandoening waarbij de maag draait en gas opbouwt. Snel handelen is cruciaal.
• Cataract: Oogproblemen zoals staar kunnen erfelijk zijn en tot verminderd zicht of blindheid leiden.
• Allergieën: Huidaandoeningen en allergieën, hoewel niet altijd erfelijk, komen soms voor.
• Cardiomyopathie: Erfelijke hartaandoening die tot een vergroot hart en uiteindelijk hartfalen leidt.
• Ziekte van Von Willebrand: Een bloedstollingsziekte die tot overmatig bloeden bij verwonding kan leiden.
• Auto-immuunziekten: Zoals SLE (systemische lupus erythematosus), kunnen erfelijk zijn.

Blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van alle nieuwe hondenrassen en artikelen die op de website verschijnen? Registreer jezelf hier en je krijgt elke 2 weken een update in je mailbox. Je kan jezelf altijd probleemloos uitschrijven.